ਜੀਤ ਬਹਾਦੁਰ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਤਾਲਿਬਾਨ ਬੰਦੂਕਧਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਿੰਟ ‘ਤੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਵਾਨਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਲਿਬਾਨ ਦੁਆਰਾ ਕਾਬੁਲ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਦੇ ਇੱਕ ਖੁੱਲੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨ’ ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਯੂਪੀ ਦੇ ਚਿਨੋਰ ਪਿੰਡ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ 30 ਸਾਲਾ ਥਾਪਾ ਢਾਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਸਲਾਹਕਾਰ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਸੁਪਰਵਾਈਜ਼ਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਤਾਲਿਬਾਨ ਦੇ ਕਾਬੁਲ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਚਾ ਕੇ ਲਿਆਂਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ “ਤਾਲਿਬਾਨ ਦਾ ਡਰ ਸੀ। ਕੁਝ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 1 ਲੱਖ ਰੁਪਇਆ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਮਾਨ ਲੁੱਟ ਲਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਗਭਗ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੁਰ ਕੇ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਥਾਪਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਦੂਤਾਵਾਸ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਝ ਤਾਲਿਬਾਨ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਹਿੰਦੂ ਹਾਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਨਾਗਰਿਕ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ।” ਜਦੋਂ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਲਿਬਾਨ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਥਾਨਕ ਅਪਰਾਧੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤਾਲਿਬਾਨ ਅਜਿਹੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਸਨ।
18 ਅਗਸਤ ਨੂੰ, ਉਹ ਕਾਬੁਲ ਦੇ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ ਜਿੱਥੇ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਭੱਜਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉੱਥੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਭੋਜਨ ਦੇ ਬਿਤਾਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਉੱਥੇ ਮੌਜੂਦ ਤਾਲਿਬਾਨ ਬੰਦੂਕਧਾਰੀਆਂ ਨੇ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਖੁੱਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਜ਼ਮੀਨ’ ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਡਰ ਨਾਲ ਚੁੱਪ ਬੈਠੇ ਰਹੇ ਕਿ ਤਾਲਿਬਾਨ ਆਪਣੇ ਆਧੁਨਿਕ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਵੇਗਾ।”
ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ, “ਜਦੋਂ ਫੌਜ ਦਾ ਇੱਕ ਜਹਾਜ਼ ਆਇਆ, ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ 22 ਅਗਸਤ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ।”ਸਾਰੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਅਤੇ ਦਫਤਰ ਬੰਦ ਹਨ। ਕੋਈ ਵੀ ਆਪਣਾ ਘਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਰਿਹਾ… ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਬਹੁਤ ਡਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਔਰਤਾਂ ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ।”
ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ, “ਤਾਲਿਬਾਨ ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਡਰ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਹੈ। ਤਾਲਿਬਾਨ ਲਗਾਤਾਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਨਾ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦੇਣਗੇ।”
