Diabetes: ਕਿਥੇ ਤੁਸੀਂ ਤਾ ਨਹੀਂ ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ? ਚਮੜੀ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ 6 ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਪਹਿਚਾਣੋ ਬਿਮਾਰੀ

ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼(Diabetes) ਦੀ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਜੇ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਵਿੱਚ 42 ਕਰੋੜ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਲੋਕ ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹਨ। 2045 ਤੱਕ, ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 62 ਕਰੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਹੈ। ਸਿਹਤ ਮਾਹਰਾਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖੀ ਚਮੜੀ ਵਿੱਚ ਅਚਾਨਕ ਤਬਦੀਲੀ ਨਾਲ ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਦੇ ਖਤਰੇ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਚਮੜੀ ਦੀ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਨੈਕਰੋਬਾਇਓਸਿਸ ਲਿਪੋਡੀਕਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਚਮੜੀ ‘ਤੇ ਛੋਟੇ ਦਾਣੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਪਿੰਪਲਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਪੀਲੇ, ਲਾਲ ਜਾਂ ਭੂਰੇ ਧੱਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਲਕੀ ਖਾਰਸ਼ ਅਤੇ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਚਮੜੀ ‘ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਧੱਬੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਸ਼ੂਗਰ ਦੀ ਜਾਂਚ ਜਰੂਰ ਕਰਵਾਓ।

ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਗਰਦਨ, ਕੱਛਾਂ, ਕਮਰ ਜਾਂ ਸਰੀਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਅੰਗ ਦੇ ਨੇੜੇ ਦਾਗ ਜਾਂ ਧੱਬੇ ਦੇਖਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਇਨਸੁਲਿਨ ਹੋਣ ਦੇ ਲੱਛਣ ਹਨ। ਇਹ ਪ੍ਰੀ-ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਲੱਛਣ ਹੈ। ਡਾਕਟਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੂੰ ਅਥਾਨੋਸਿਸ ਨਿਗਰੀਕੇਂਸ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।

ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਆਮ ਲੱਛਣ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਮਰੀਜ਼ ਦੀ ਚਮੜੀ ‘ਤੇ ਛਾਲੇ ਨਿਕਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਚਮੜੀ ‘ਤੇ ਜਾਂ ਕਈ ਵਾਰ ਗਰੁੱਪਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਛਾਲੇ ਨਿਕਲ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ, ਗੁੱਟ, ਪੈਰਾਂ ਜਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਪੰਜੇ ‘ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਿੱਖ ਵਿੱਚ ਜਲਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਛਾਲਿਆਂ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਦਰਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।

ਖੂਨ ਵਿਚਲੀ ਸ਼ੂਗਰ ਦੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰ ਖੂਨ ਦੇ ਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਨਸਾਂ ਦੋਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਖਤਰਨਾਕ ਹਨ। ਖੂਨ ਦਾ ਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਨਸਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਸੱਟ ਦੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਨੂੰ ਭਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਮੱਸਿਆ ਪੈਰਾਂ ‘ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਡਾਇਬੈਟਿਕ ਅਲਸਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਖੁਸ਼ਕ ਅਤੇ ਖਾਰਿਸ਼ ਵਾਲੀ ਚਮੜੀ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਖੂਨ ਦਾ ਮਾੜਾ ਸੰਚਾਰ ਮਨੁੱਖੀ ਚਮੜੀ ਵਿੱਚ ਖਾਰਸ਼ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਕੀ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਦਵਾਈ ਜਾਂ ਲੋਸ਼ਨ ਖੁਸ਼ਕੀ ਜਾਂ ਖਾਰਸ਼ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸ਼ੂਗਰ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਵਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਚਰਬੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਵਧਣ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪੀਲੀ ਪਪੜੀ ਜਮਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਬੇਕਾਬੂ ਡਾਇਬਿਟੀਜ਼ ਦਾ ਵੀ ਸੰਕੇਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਡਾਕਟਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਜੇਨਥੇਲਾਜਮਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।